| |
Nieuwsbrief 73 -
april-mei-juni 2024
Inhoud
Omslagfoto
Foto
voorpagina:
Een “selfie” met Father Nathan
vinden de kinderen altijd leuk.
Hier is hij op bezoek in Nava Jeevana, het opvangcentrum voor kinderen met een
fysische beperking, waar ook onze
blinde kinderen verblijven.
Opvoeding moet globaal gezien het beste in de jonge en volwassen mens
naar boven halen, zowel op fysisch en intellectueel als op spiritueel
gebied.
(Mahatma Gandhi)
|
(Terug
naar inhoud)
Mag het een ietsje meer zijn?
|
Onze bijdragen voor peterschappen zijn al jaren ongewijzigd gebleven en zijn nog
altijd uiterst laag.
Dat kon enkel door een strikt financieel beleid, omdat we enkel met
vrijwilligers werken en de kosten beperken tot het
strikte minimum, zowel hier als in India.
Maar op een bepaald ogenblik is de rek eruit. Ook in India heeft men af te
rekenen met een vrij hoge inflatie.
Father Nathan liet ons weten dat met name de prijzen van schoolgerief (boeken,
schriften, enz.) en voedingswaren
extra sterk gestegen zijn.
Vandaar dat een kleine aanpassing van de bijdragen onontkoombaar is geworden.
In overleg met Father Nathan zijn we tot de conclusie gekomen dat een toename
van de maandelijkse bijdragen
met 2 euro volstaat. Geef toe, dat blijft erg bescheiden, je hebt er nog geen
kop koffie voor …
Vanaf nu bedragen de maandelijkse bijdragen dus € 13 in plaats van
€ 11, respectievelijk € 22 in plaats van € 20
voor de kinderen met een beperking (blinde kinderen en kinderen met hiv/aids
besmetting).
We vragen u dan ook om uw bestendige opdracht bij de bank hieraan aan te passen.
Waarvoor bij voorbaat hartelijk dank.
(Terug
naar inhoud)
Nationaal nummer
alsjeblieft ... dankjewel !
Iedereen die daar recht op had heeft eerder dit jaar een fiscaal attest
ontvangen.
Wij moeten ook aan de FOD Financiën in een heel apart formaat een gedetailleerde
lijst bezorgen van alle attesten.
Dat is elk jaar een hele klus, ook al verloopt dat voor het grootste gedeelte
geautomatiseerd via de computer.
De computers van het ministerie gaan dan met deze lijst aan de slag en trachten
het attest te koppelen aan de
betrokken belastingplichtige. Om diverse redenen lukt dat maar in een deel van
de gevallen, maar als het lukt is het
bedrag al netjes vooraf ingevuld op je belastingaangifte.
Makkelijk dus, je hoeft alleen maar even het bedrag te controleren.
De FOD Financiën wil al jaren het percentage waarin die koppeling lukt omhoog
krijgen.
Daar bestaat een simpel middel voor: het nationaal nummer, ook wel
rijksregisternummer genoemd.
Elke inwoner van dit land heeft zo’n uniek nummer en dat is een absoluut
identificatiegegeven.
Vandaar sinds enkele jaren de aanbeveling “vermeld indien mogelijk het nationaal
nummer bij de fiscale attesten”.
Die aanbeveling wordt nu een verplichting. Eerder dit jaar kregen alle
organisaties die fiscale attesten mogen uitschrijven,
dus ook Abhaya India vzw, een omzendbrief met de melding dat alle giften vanaf
het boekjaar 2024 het nationaal nummer
moeten vermelden. Enkel dan kan/mag een geldig attest afgeleverd worden.
Je begrijpt het vast: het opvragen van al die nationale nummers wordt een enorme
opgave.
Zeker voor een kleine organisatie, die alles met vrijwilligers doet.
Vandaar dit verzoek: geef ons je nationaal nummer zelf even door.
Zo besparen we geld dat we liever naar India zien gaan dan het aan postzegels te
besteden.
Graag dus een mailtje aan de voorzitter van Abhaya India vzw:
mpoppe@skynet.be, met je naam en
nationaal nummer.
Hartelijk dank bij voorbaat.
En ja, je info wordt uiteraard vertrouwelijk behandeld, in overeen-stemming met
de betrokken wetgeving op de privacy
en de gegevensbescherming.
(Terug
naar inhoud)
Brief van Father Nathan over Abhaya India vzw
Father Nathan zond ons recent een brief
waarin hij zijn visie samenvat over het project Abhaya India.
Hieronder de tekst, door ons vertaald in het Nederlands.
Een korte inleiding over het project
Abhaya India vzw
Abhaya India
VZW is een non-profit organisatie in België, die zich inzet voor het onderwijs
van kinderen in India.
Ons werkgebied ligt in de deelstaat Karnataka (Zuid-India). De hoofdstad van
Karnataka is Bangalore, maar die stad
ligt ongeveer 300 km ten zuiden van Ballari.
Zoals u allicht weet is India een meertalig, religieus en cultureel land. India
is de thuisbasis van vele religies, kasten,
talen, gewoonten, tradities, riten en rituelen. We hebben bijvoorbeeld 30
nationale talen en 300 dialecten en elke taal
heeft verschillende dialecten. De christelijke bevolking is slechts 4%
(katholiek is slechts 2,5%).
Moslims 20%, hindoes 68% en anderen 8%. Kortom, India is een land van eenheid in
verscheidenheid.
Ons werkgebied omspant 4 districten (Ballari, Raichur, Koppala en Vijayanagar)
en bestaat voornamelijk uit
plattelandsbevolking. Het heeft een achterstand op het gebied van onderwijs,
werkgelegenheid en basisvoorzieningen
voor het burgerleven. Landbouw en de winning van ijzererts zijn de belangrijkste
bezigheden van de mensen in dit gebied.
Het alfabetiseringspercentage is slechts 40%. Door de schaarse regen en het
gebrek aan basisbehoeften voor het
menselijk leven zijn de armen armer en de rijken rijker geworden. Het idee om
Abhaya India op te starten was om
onderwijs en gezondheid naar de kinderen te brengen.
Abhaya India vzw is een officiële rechtspersoon, die 19 jaar geleden werd
opgestart met een groep vrienden en weldoeners
uit Lochristi en Brasschaat in België en stelselmatig uitgebreid werd naar
andere plaatsen. Het is een vereniging
zonder winstoogmerk, zonder aparte infrastructuur zoals een kantoor en zonder
betaalde medewerkers.
Abhaya India is een programma van peterschappen, waarbij een persoon of een
familie in België een of meerdere
kinderen kan sponsoren (financiële adoptie) en 13 euro per maand per kind
betaalt voor het onderwijs.
Deze kinderen komen uit zeer arme gezinnen, alleenstaande ouders of zijn
weeskinderen.
De sponsoring duurt tot het kind afgestudeerd is of tot het een beroepsopleiding
heeft afgerond.
Elk jaar schrijft het kind een brief naar de pleegouders en stuurt deze samen
met zijn/haar recente foto op.
Je ontvangt ook een fiscaal attest met belastingkorting voor je donatie aan
Abhaya India.
De peters en meters kunnen ook naar de kinderen schrijven, bijvoorbeeld ter
gelegenheid van hun de verjaardag of
met Kerstmis.
Elke drie maanden ontvangen de peetouders de Nieuwsbrief van het Abhaya project.
In de afgelopen 19 jaar heeft Abhaya India kinderen geholpen om hun opleiding af
te maken en een baan te vinden in
verschillende beroepen. Tal van hen zijn leerkracht geworden, of
verpleegkundige, advocaat, ingenieur, haalden een
graad in business management, hotelmanagement, werden elektricien, loodgieter,
lasser, enz.
Zij werken nu op verschillende plaatsen en kunnen in hun levensonderhoud
voorzien.
Momenteel hebben we bijna 300 kinderen in het programma, waarvan 15 blinde
kinderen en 15 kinderen met
hiv/aids-besmetting. Door dit programma profiteren kinderen niet alleen van
degelijk onderwijs, maar leven ze ook
in hun families met waardigheid en respect.
Abhaya India vzw ondersteunt naast dit peterschapsprogramma ook
infrastructuurprojecten, zoals het creëren van
drinkwatervoorzieningen en sanitaire voorzieningen in scholen en dorpen, het
bouwen van huizen, het geven van
medische ondersteuning, het creëren van faciliteiten voor hiv-besmette kinderen
door het bouwen van het
Abhaya Home in Ballari ...
Deze extra projecten kunnen worden uitgevoerd dankzij de vrijgevigheid van
peetouders, vrienden en weldoeners
van Abhaya India vzw. We blijven hen altijd dankbaar.
Father
Nathan
(Terug
naar inhoud)
Abhaya India in de
Freinetschool van Brasschaat
Onze secretaris Brigitte Van Lantschoot was
kort geleden gastjuf in de Freinetschool Toverbos in Brasschaat
om er te praten over India en Abhaya India. Het werd zowel voor de leerlingen
als voor haarzelf een beklijvende ervaring.
Maar we laten haar dat zelf vertellen.
De leerlingen van het tweede leerjaar wilden zich graag verdiepen in de culturen
en ontwikkelingen van landen
heel ver weg. Zo kwam het dat ze ook kennis wilden maken met India.
Als voorbereiding op onze ontmoeting hadden de leerlingen bloemenkransen gemaakt
die ze, als teken van
verwelkoming, om de hals droegen.
Met een buiging, gepaard gaande met ‘Namaste’, kwamen ze de ruimte binnen en
schoven rustig naar een plekje
in de zaal, waar op het witte scherm een groepje Indiase kinderen een dansstukje
ten beste gaf.
|
De “expeditie” kwam eerst echt goed op
gang toen ik verscheidene items die ik uit India had meegebracht, uit mijn
reiskoffer tevoorschijn haalde en de leerlingen hun “primaire kennis van
voorwerpen” wilden toetsen aan de voorwerpen
die ik toonde.
Een tafelkleedje bleef een tafelkleedje ook al was de print exotisch, een kleine
deegrol werd een stok om te slaan …
en een metalen containertje voor rijst en werd zo een koffiezet!
|
Na de materiële ontdekkingstocht
verkenden de leerlingen via een PowerPoint de verscheidenheid van het land zelf.
Aan de hand van heel wat beelden uit de verschillende plaatsen in Karnataka,
werd de regio gevisualiseerd.
De kinderen drukten hun enthousiasme op verschillende manieren uit en gingen
graag mee van het dorp naar de stad,
van de school naar het feest en van de mensen naar de dieren …
Opvallend: hun verwonderde gezichten bij het zien van een olifant die zo maar op
straat loopt!
Om hun enthousiasme even extra in te kleuren, kan ik nog vertellen dat een
meisje me vroeg of ik voor haar ook zo’n
roze kleedje met spiegeltjes uit India wilde meebrengen. Als ik haar zei dat ik
niet wist wanneer ik zou teruggaan en
ik haar maat ook niet kende, zei ze me de maat in haar kraagje te bekijken. Ook
al zou de maat 134 binnen het
tijdsbestek van enkele maanden niet meer aan de orde zijn, dan was een 152 ook
goed.
De tweede groep, die ondertussen Indiaas brood had gebakken, stond al trappelend
te wachten op de tweede
presentatie die ik zou geven. Ook hier werkte hun enthousiasme aanstekelijk.
Het was heerlijk om bij zovele dankbare en enthousiaste kinderen India
dichterbij te kunnen brengen.
Zeker voor herhaling vatbaar!
Brigitte Van Lantschoot
(Terug
naar inhoud)
Winkelen in India
... altijd een avontuur (deel 2)
In een eerste
artikel, in onze vorige nieuwsbrief hadden we het al over shopping in India en
over de praktijk van het
afbieden op de gevraagde prijs.
Het meest frappante voorbeeld maakten we mee bij een juwelier in Ballari. We
wilden een hele reeks zilveren armbanden
en enkelbanden kopen voor de vrouwelijke helft van de familie thuis. Het ging
dus echt wel over een serieuze transactie,
in totaal zo’n 14 of 15 stuks. De halve winkel werd op de toonbank uitgespreid
en uiteindelijk hadden we onze keuze
gemaakt. De winkelier had er duidelijk zin in. Zo’n grote klant krijg je normaal
niet eens per maand over de vloer!
Er volgde een ingewikkelde berekening op zijn zakjapanner en hij toonde ons het
eindresultaat. Dat was het voorspel,
nu moesten we een nummer opvoeren. Dus, gespeeld verontwaardigde reactie van
onze kant: “Zoveel, dat kan niet.”
Nieuwe berekening en zie, het bedrag was meteen een flink stuk lager. De bal lag
daarmee weer in ons kamp.
We deden alsof we onderling overleg pleegden, met veel wenkbrauwfronsen en neen
knikken. De man verstond geen
woord van wat we zegden, maar kon uit onze gebaren duidelijk opmaken dat we het
nog veel te duur vonden.
We besloten een tegenbod te doen: “Zoveel en geen roepie meer voor alle samen”.
Daarmee was het de beurt aan de
man om min of meer verontwaardigd te doen. Hij woog het zilver en haalde er een
krant bij.
Nieuwe berekening.
“Kijk, sir, dit is de marktprijs van zilver en de rest is het maakloon.” Goed
geprobeerd en zeer overtuigend, alleen vertelt
hij er niet bij dat de prijs in de krant geldt voor zuiver zilver. Wat hij
verkoopt is een legering, met in het beste geval 75%
zilver, dus …
Het duurde een eeuwigheid, maar uiteindelijk bereikten we een eervol compromis.
Toen we de winkel verlieten kregen
we nog een buiging en een brede glimlach toe, dus zo’n slechte zaak zal het voor
hem toch niet geweest zijn.
Het gaat niet altijd zo. Sommige betere winkels hanteren vaste prijzen en dan
kun je hoogstens nog een kleine korting
bedingen als je meerdere stuks koopt.
Onze vrouwen willen een panjabi kopen. Dat is een Indiase
klederdracht, bestaande uit een kort kleed, met een sjaal
en een bijpassende lange broek. In Ballari moet je daarvoor naar Bangalore Road,
zowat de belangrijkste winkelbuurt
van de stad, zoals de Veldstraat in Gent of de Meir in Antwerpen, maar daar
houdt elke vergelijking dan ook op.
Het winkelbeeld is totaal anders. Geen chique boetieks, geen C&A of H&M, maar
ook hier kleine winkels en nauwelijks
etalages.
|
Winkelstraatje,
het ziet er allemaal wat rommelig uit.
Ons concept om klanten naar binnen te
lokken door de producten mooi te presenteren in het uitstalraam is de Indiërs
totaal vreemd. De winkel voor panjabi’s is een typisch voorbeeld. Aan de deur
word je verondersteld je schoenen uit
te trekken. Die blijven op de drempel staan. Binnen is de vloer meestal volledig
bedekt met matrassen. Je zoekt een
plaatsje en gaat op de matrassen zitten. Er is een hele horde verkoopsters,
zodat je niet moet wachten. Als je duidelijk
gemaakt hebt wat je zoekt brengen ze onmiddellijk een hele stapel panjabi’s in
alle mogelijke kleuren en dessins.
Veel ziet er naar onze smaak nogal kitscherig uit, te felle kleuren en
glinsterende stiksels. Dus wordt er zonder probleem
nog zo’n stapel aangesleurd, net zolang tot je uiteindelijk je keuze gevonden
hebt.
Als je wil kan je ook gewoon de stof kiezen en wordt de panjabi speciaal voor je
gemaakt, een paar dagen later af te
halen. Service aan de klant is hier geen holle slogan.
In deze zaak gelden dus vaste prijzen, hier geen afdingen of pingelen.
Father Nathan had terloops eens over een winkel gesproken waar hij soms hemden
koopt en waar ze ook een uitgebreide
keuze aan jeanskledij hebben, alles aan uiterst schappelijke prijzen. Een nieuwe
jeansbroek kan ik wel gebruiken
en ook de rest van ons gezelschap is geïnteresseerd. Dus laten we ons op een
avond naar Point Blank brengen
- winkels sluiten hier niet om zes of zeven uur. Point Blank is eigenlijk een
fabriekswinkel zullen we later horen.
Naar Indiase maatstaven is het een grote zaak met, alweer, een uitgebreide staf
verkopers. Geen luxe, maar eindeloze
rekken, uitpuilend van jeansbroeken, -vesten en hemden in alle maten en kleuren.
Aan de zijkant zitten enkele jonge
mannen achter een trapnaaimachine te werken. In een streek waar op de meest
onmogelijke momenten de stroom
uitvalt is een trapmachine de meest betrouwbare oplossing. In India worden ze
nog altijd in grote aantallen gefabriceerd.
Omdat ze overal kunnen gebruikt worden is er nog altijd veel vraag naar. In deze
winkel zit er wel een elektromotor op,
maar als de stroom alweer eens uitvalt nemen de voeten gewoon over.
Met de hulp van de ijverige verkopers, die onvermoeibaar nieuwe kledingstukken
aanslepen hebben we al vrij snel
onze gading gevonden: elk een paar broeken en nog wat andere dingen. De goed
getrainde verkopers willen absoluut
ook nog hemden erbij verkopen. “You want shirt, sir,
nice shirts”. Neen, bedankt, voorlopig kunnen we voort.
Zoals dat gaat moet er hier en daar nog wat versmald of ingekort worden. Daar
zullen ze voor zorgen.
We gaan naar het kantoor van de zaakvoerder om af te rekenen. We mogen
plaatsnemen aan zijn luxueus bureau
en krijgen onmiddellijk thee aangeboden. De man spreekt uitstekend Engels en
vraagt uiteraard zoals elke Indiër
waar we vandaan komen, of dit onze eerste Indiareis is, of het land ons bevalt,
…
Hij legt uit dat hij samen met zijn broer deze zaak leidt. Ze hebben in de buurt
een jeansfabriek, waar de hele fabricage
gebeurt. Ze kopen feitelijk enkel de stoffen in. Verven, versnijden en het maken
van de kleren doen ze in eigen huis.
Hij betaalt zijn arbeiders goed, zegt hij, twintig euro per week, elders
verdienen ze maar vijftien.
“Ik ben vorig jaar nog in België geweest, in Brussel”, zegt hij tot mijn
verbazing.
Voor business?” vraag ik. Misschien exporteert hij naar België.
“Neen, we hadden een drieweekse reis geboekt naar Europa. Zo zijn we in Rome,
Parijs, Londen en ook Brussel
geweest.” De man zit duidelijk goed in de slappe was!
De thee is op en we vragen onze rekening. Op de toch al lage prijzen krijgen we
prompt nog 25% korting en op
mijn vraag rondt hij het bedrag nog eens naar beneden af. Een jeansbroek kost zo
nog 450 roepies, ongeveer
8 euro. “Jullie kleren zijn klaar,” zegt hij.
Terwijl we onze thee dronken en babbelden hebben zijn ijverige kleermakers alle
gevraagde retouches al uitgevoerd.
Ongelooflijk.
(Wordt vervolgd)
|
Visverkoopster
met de vangst van de dag. Het is geen vetpot.
(Terug
naar inhoud)
Briefwisseling met de kinderen in India
Het is belangrijk voor de morele steun van je petekind, dat je toch af en toe iets van je laat horen,
door een briefje of een kaartje in het Engels te schrijven.
Vergeet niet hierbij ook het nummer en de naam van het kind te vermelden.
Het doet hen zoveel plezier.
Verwacht echter niet onmiddellijk antwoord. Dat is onmogelijk.
De kleinste kinderen kennen helemaal geen Engels en dus moeten de priesters alles vertalen, wat een hoop
extra werk is, dat we niet van hen mogen verwachten.
Maar schrijf zelf, stuur een foto van jezelf of je kinderen of kleinkinderen, het oneindige plezier voor het kind,
wanneer het zelfs maar een zichtkaartje ontvangt,
is buiten verhouding tot de kleine moeite die het ons kost.
Voor alle
petekinderen schrijven naar
Father Nathan:
Fr. Arokianathan, Rector
Ballari Arogyamathe Shrine Church
Vidya Nagar
Cantonment
583 104 Ballari
Karnataka
India |
Voor de ‘blinde’
en ‘gehandicapte’ kinderen schrijven naar:
Nava Jeevana – Cluny Convent
Sister Francina
Vidya Nagar
583 104 Ballari
Karnataka
India
|
Kleef op de enveloppe een blauwe priority sticker (voor air mail) anders is je brief of je kaartje maandenlang onderweg.
Priority stickers zijn gratis verkrijgbaar bij de post.
(Terug
naar inhoud)
Boek : Namaskaara India
Vrij vertaald : "Gegroet India".
Geen dagboek of reisverhaal, maar
een collage van indrukken, ervaringen en wetenswaardigheden.
Een confrontatie
van onze westerse ideeën met de Indiase cultuur en maatschappij, gekruid met
anekdotes, belevenissen,
commentaar, kritiek waar nodig en een vleugje humor.
Onmisbare lectuur voor wie, net als wij, wil trachten India een beetje te
begrijpen.
Formaat A4, 94 blz., talrijke foto's. Prijs € 20 (inclusief verzendkosten).
De film op DVD
Bezoek mee de streek van Bellary (de stad), Sirwar, Maski, ... (het platteland) en ervaar hoe
de mensen daar leven.
Beelden ook van onze projecten, het dagelijkse leven van de kinderen, ...
Een beklijvend beeld van India, zoals je het nog niet kende.
Taal: ingesproken commentaar in het Nederlands.
Duur : 23 minuten.
Prijs : € 18 (inclusief verzendkosten).
Hoe bestellen ?
Door storting van het bedrag op de bankrekening 001-6416300-20 (IBAN BE28
0016 4163 0020 - BIC GEBABEBB)
van Abhaya
India vzw, met vermelding "Boek" of "Film". Bevestig je
bestelling ook met een mailtje naar k.ritzen@belgacom.net
(dan kunnen we je bestelling sneller uitvoeren).
Zoals altijd gaat de volledige opbrengst naar onze projecten.
(Terug
naar inhoud)
Help ons nieuwe peters
en meters te vinden
We
zouden graag zo snel en zo veel mogelijk nieuwe kinderen aan een
peter of meter willen helpen.
Hiervoor zouden we op verschillende plaatsen in de
verschillende provincies infonamiddagen of avonden met videovoorstelling
en
fotoreportage voor verenigingen of voor kleine groepen thuis willen organiseren.
Indien
je zelf thuis zoiets wil realiseren voor een groep van vrienden en familie, of
voor je vereniging of schoolklas,
neem
dan contact op met Kathelijne via telefoon
09 355
13 23 of e-mail: k.ritzen@belgacom.net
(Terug
naar inhoud)
|