Nieuwsbrief 71 - januari-februari-maart 2023

Inhoud
 

 
Omslagfoto
 

Deze oude vrouw kwam ons ergens te velde op traditionele manier begroeten. Ze had spierwitte haren, een gegroefd
gezicht en gerimpelde handen. Ze was oud en versleten, haar kleding getuigde van armoede.
En toch sprak uit haar houding een natuurlijke fierheid en zelfbewustzijn.

(Terug naar inhoud)


Beste Peters, Meters en sympathisanten:
Father Nathan komt naar België !
 

Het is een tijd geleden, maar eindelijk komt Father Nathan nog eens naar België.
Hij kijkt ernaar uit de peters, meters en sponsors van Abhaya India te ontmoeten.
Daarom hebben we twee speciale ontmoetingsnamiddagen gepland.

(Terug naar inhoud)



Examentijd in de school van Father Nathan


Father Nathan stuurde ons kort geleden enkele foto’s van het examen in zijn school, de
Vianney Vidyalaya school in Ballari.
Het gaat hier om een uiterst belangrijk examen, dat bepalend is voor de verdere studieloopbaan
van de kinderen.
Let erop hoe ze allemaal keurig in uniform zijn en uiterst geconcentreerd aan de opgaven werken,
zich bewust van het belang van dit examen.
 

(Terug naar inhoud)


iPhones, made in India

De Amerikaanse technologiereus Apple maakt zijn iPhones uiteraard niet zelf.
Het principe is simpel: zo goedkoop mogelijk laten produceren en zo duur mogelijk verkopen … tel uit je winst.
Dus wordt de productie uitbesteed aan een partner zoals het Taiwanese Foxconn, dat de eigenlijke fabricage dan
hoofdzakelijk laat uitvoeren in China. Foxconn heeft daar bijvoorbeeld in Zhenghzou een megafabriek met
200.000 werknemers.

Die grote afhankelijkheid van China houdt wel een paar risico’s in. Vrij recent nog kregen ze daar te maken met zware
productiestoringen. Bij de laatste coronagolf en de bijhorende lockdown-maatregelen kwam het tot massale protesten
van de arbeiders, die zich gegijzeld voelden en tegelijkertijd ook hun beklag deden over de arbeidsomstandigheden.

Daar komt nog een tweede probleem bij voor Foxconn.
Apple is een Amerikaans bedrijf en tussen de Verenigde Staten en China lopen de spanningen de laatste tijd nogal op.
Dus kan Foxconn maar beter niet alle eieren in één mandje leggen en zijn productielocaties meer diversifiëren.
Dat proces is al een paar jaar aan de gang en komt nu in een stroomversnelling. Dus wordt nu naar India gekeken.
Foxconn produceert momenteel al iPhones in Tamil Nadu.
Twee andere contractfabrikanten van Apple maken ook al iPhones in India: Pegatron in Tamil Nadu en Wistron in Karnataka.

Nu is het oog op Bengaluru gevallen. Voor wie het nog niet zou weten: Bengaluru wordt algemeen het Silicon Valley
van India genoemd. Het plan is om op een terrein van 300 ha in de buurt van de luchthaven een fabriek te bouwen,
die 100.000 nieuwe jobs gaat opleveren.
De top van Foxconn was kort geleden in Bengaluru en heeft al een overeenkomst getekend met de minister-president
van Karnataka.
Hopelijk krijgen de arbeiders in die nieuwe fabriek behoorlijke arbeidsvoorwaarden, maar de regering van Karnataka
heeft onlangs alvast de arbeidswetgeving gewijzigd om shifts van 12 uur mogelijk te maken, kwestie van concurrentieel
te zijn met China. En dat belooft niet veel goeds.

(Terug naar inhoud)


Bouwen in India

Wij klagen vaak over een teveel aan regeltjes en, toegegeven, niet altijd ten onrechte.
Maar als het over arbeidsveiligheid gaat, bijvoorbeeld op bouwwerven, dan mogen er best wel strenge eisen gesteld
worden.
Hoe zit dat in India?
Dat is nogal onduidelijk, zoals bij vele zaken. Ofwel zijn er geen regels, ofwel worden ze niet toegepast.
Wie zal het zeggen. We hebben al heel wat bouwwerven gezien in India en dan rijzen je haren ten berge of krijg je
plaatsvervangend hoogtevrees.
Hieronder een voorbeeld.
 

Deze bouwvakkers staan 3 verdiepingen hoog, op een stelling van gesjorde palen (het moet gezegd, die mannen zijn
ware meesters in sjorringen), maar zonder enige valbescherming, zonder helm, …
Wat zeggen ze dan: “’t Is misschien gevaarlijk, maar we hebben het altijd al zo gedaan.”
Hoeveel er verongelukt zijn wordt dan even vergeten.

(Terug naar inhoud)



De moesson, het levensnoodzakelijke water


In het artikel over de Tungabhadradam, in onze vorige nieuwsbrief spraken we al over de moessonregens en het belang
ervan voor het overleven van de lokale boeren. Maar hoe zit dat precies?

In de deelstaat Karnataka, waar onze projecten gelegen zijn, kent men geen specifieke seizoenen zoals bij ons.
Het is een dorre, droge streek, waar het eigenlijk nooit regent, behalve tijdens de moessonperiode, grofweg van
half juni tot eind september – en dan nog. Het klimaat is er niet alleen droog, maar ook extreem heet.
Terwijl het bij ons hartje winter is, kennen ze ginder ook een relatief koelere periode, met dagtemperaturen van 30 à 32°C
in de schaduw (in de zon klimt het kwik dan al een eind boven de 40°).
Vanaf februari begint de temperatuur overdag stelselmatig op te lopen. In april-mei zit je al boven de 40° in de schaduw,
met uitschieters tot 45° en meer. In deze periode valt ook voor de kinderen hier de jaarlijkse grote vakantie.

De aarde is kurkdroog en alles is stofferig. En nooit komt er eens een verkoelende bui.
Het peil van de rivieren staat uiterst laag. Een krachtige stroom is een brede beek geworden, met hooguit kniediep water.
En dan, ergens in juni verandert er elk jaar plots iets in het weerbeeld: de moessonregens zijn in aantocht!
Zij zullen de verbrande aarde en de verdroogde planten opnieuw tot leven moeten wekken.
Weerkundigen hebben uitvoerig wetenschappelijk onderzoek gedaan over dit jaarlijks terugkerend fenomeen, in een
poging het te verklaren en zo mogelijk nauwkeurig te voorspellen.
Voor een samenleving die grotendeels gebaseerd is op landbouw is dit uitermate belangrijk.
Als de regens te laat komen zullen de boeren minder zaaien, omdat ze een droogte vrezen. Als het met lange
onderbrekingen regent, zal opschietend zaaigoed misschien afsterven en als het te hard gaat regenen worden
de jonge plantjes misschien weggespoeld.

Hoe ontstaat nu die moesson? In feite gaat het om een seizoensgebonden wijziging van de windrichting, waarbij
regen het gevolg is.
Het grootste gedeelte van de tijd waait de wind uit het oosten, dus van het land naar de Arabische zee.
Onder invloed van macro klimatologische elementen verschuift de windrichting naar zuidwest en waait dan van over
de oceaan landwaarts. Daarbij gaat het reliëf een belangrijke rol spelen. In zuidwest India heb je een smalle kuststrook,
gevolgd door een steile bergketen, de “Western Ghats”, met hoogten tussen 1200 en 2400 meter.
Aan de oostzijde gaat die bergketen zacht hellend over in het Deccan plateau, een vlakker gebied, dat zowat 300 tot
600 m boven de zeespiegel ligt. De rivieren in deze streek ontspringen allemaal in de Western Ghats en vloeien naar
het oosten om uiteindelijk in de Indische oceaan uit te monden.
De onderstaande kaart van India maakt het duidelijk. We hebben het hier wel over Zuid-India.
 

Boven het droge land wordt de lucht sterk verhit, zet uit en zo krijg je stijgende luchtstromingen. Met de zuidwestenwind
wordt tegelijkertijd vochtige lucht van over de oceaan aangevoerd. Deze luchtstroom stoot tegen de bergen van de
Western Ghats en wordt daar omhoog gestuwd.
Hierbij koelt hij in de hogere atmosfeer sterk af. Lucht die afkoelt kan minder vocht ophouden en dus gaat het regenen.
En geen klein beetje. Het hemelwater valt met bakken uit de lucht. Boven de Western Ghats is de regenval uitzonderlijk
groot, 200 cm neerslag en meer op een paar maanden tijd. Verder landinwaarts neemt de hoeveelheid neerslag
stelselmatig af en in de streek van de missies is dat zelfs nog maar 20 tot 40 cm, als alles normaal verloopt tenminste.
Ter vergelijking: in België bedraagt de normale waarde van de neerslag op jaarbasis 780 mm (bron: KMI).

 

Deze tekening toont het principe: vochtige lucht
wordt omhoog gestuwd, koelt af en dus gaat het regenen.


Na een paar maanden is het moessonseizoen voorbij en herbegint de droge periode.
Door de hevige regenval boven de Western Ghats zijn de rivieren opnieuw goed gevuld.
Uiteraard heeft de mens er al lang van gedroomd zoveel mogelijk van dat kostbare water op te sparen om de droogte
te kunnen overleven. Op tal van plaatsen bestaan er dan ook kleinschalige spaarbekkens, “tanks” genoemd,
die plaatselijk enige reserve opleveren.
Dit is niet het geval in de streek waar onze projecten gelegen zijn, een streek van extreme droogte, waar zelfs tijdens
de moessonperiode weinig water te verzamelen valt.

Rond de arme dorpen in de streek waar we actief zijn vind je heel veel gezinnen die een klein lapje grond bewerken,
in de hoop zo enigszins in hun voedselbehoefte te kunnen voorzien. Bij een normaal moessonseizoen krijgt de grond
voldoende vocht om een (schrale) oogst mogelijk te maken. Stel je daar niet te veel van voor. De opbrengsten zijn laag
en sommige jaren blijven de moessonregens zelfs geheel of gedeeltelijk achterwege.
De gevolgen hebben we herhaaldelijk zelf kunnen zien tijdens ons verblijf ter plaatse.
In een “slecht jaar” krijgen ze dan hooguit een drietal keer een buitje van een half uur. Het resultaat is dan catastrofaal:
maïsvelden waar hooguit een kwart van het zaaigoed gekiemd is. De rest is grotendeels verdord op het veld.
Slechts hier en daar zie je nog wat stengels van hoogstens een meter hoog, met een petieterige maïskolf, nog niet de
helft van wat we bij ons op de velden zien.

Treurig om zien als je weet hoe belangrijk de oogst voor deze mensen is. We hebben echt nooit durven vertellen
dat de boeren bij ons maïs telen om hun dieren te voederen.
Soms is er eens een “goed jaar”, met overvloedige moessonregens. Alle verhoudingen in acht genomen kunnen de
kleine boeren in Karnataka dan op een behoorlijke oogst rekenen.

Het kan soms ook van het goede teveel zijn. We zijn zelf ooit onderweg overvallen door een moessonbui.
Nooit zoiets meegemaakt, zelfs niet bij de zwaarste wolkbreuk bij ons. Het was alsof de zwarte wolken in één grote guts
helemaal leegliepen. De auto moest aan de kant, want de zichtbaarheid was nul. Het noodweer duurde hooguit een
kwartier tot twintig minuten. Dan hield het op, even plots als de bui was opgekomen en kwam de ongenadige zon er
weer door. Wat opviel: de kurkdroge grond had de regen nauwelijks opgenomen en een uur later was alles alweer
verdampt.
In sommige streken valt er helaas tijdens het moessonseizoen teveel regen, met plaatselijke overstromingen tot gevolg.
Zoals alles en overal in India is zelfs de regen zeer ongelijk verdeeld en zijn de armen altijd de eerste slachtoffers.


Catastrofe in Karnataka

Hoe erg het kan misgaan hebben we in 2009 gezien in Karnataka, in de regio waar onze projecten gelegen zijn.
Uitgerekend in deze van nature kurkdroge streek heeft toen een nooit geziene onophoudelijke zware regenval grote
gebieden in het noorden van de deelstaat doen overstromen. Vooral “onze” districten Ballari, Raichur en Koppal
werden zwaar getroffen door overstromingen.

In amper drie dagen viel er ongeveer 400 mm regen. Zelfs de oudste mensen hadden dit nog nooit meegemaakt.
De gevolgen waren verschrikkelijk: ongeveer 250 dodelijke slachtoffers en minstens 150.000 daklozen, tientallen
dorpen van de kaart geveegd door water en modderstromen, akkers, oogsten en voorraden levensmiddelen vernield, ...
In het district Raichur waren 883 dorpen geteisterd, in Ballari 68 en in Koppal 46.
De bewoners van deze dorpen waren voor het grootste gedeelte kleine arme boeren. Ze waren vaak niet alleen hun
huisje of hut kwijt, maar ook hun hele hebben en houden. In Raichur kwamen bijna 1.900 stuks vee om, in Ballari 623
en in Koppal 330. Het zijn cijfers die door de overheid medegedeeld werden, dus de werkelijkheid lag vermoedelijk
nog een stuk hoger.
 

Een helikopter van de overheid overvliegt de overstroomde velden.

Het moet gezegd, de overheid heeft toen snel ingegrepen en hulp georganiseerd. In Raichur werden 61.500 mensen
opgevangen in 158 noodkampen, in Ballari ging het om 60.900 mensen in 75 kampen en in Koppal ten slotte om
13.600 mensen in 74 kampen. Dat was goed als onmiddellijke noodhulp, maar we moesten ook aan de langere
termijn denken.

Een lichtpunt in deze hele tragedie was dat alle kinderen van onze Abhaya projecten ongedeerd waren (de meesten
verbleven op dat ogenblik in hun respectievelijke internaten) en ook de missies hadden het noodweer zonder ernstige
schade doorstaan. Langs de andere kant was het wel zo dat vele van hun families zwaar getroffen waren.

Sommige families kregen naderhand wel een tegemoetkoming van de overheid, maar het bedrag dat ze ontvingen was
veel te klein. We hebben toen in overleg met Father Nathan een eigen noodprogramma opgezet en geld ingezameld
om getroffen gezinnen opnieuw een dak boven het hoofd te bieden. Zo hebben we uiteindelijk ongeveer 170 personen
kunnen helpen door nieuwe huisjes te bouwen of bestaande te herstellen.
 

Een uitgedroogde modderlaag heeft de akkers onbruikbaar gemaakt.
Het zal nog een hele tijd duren voor hier opnieuw kan gezaaid en geoogst worden.

(Terug naar inhoud)



Briefwisseling met de kinderen in India

Het is belangrijk voor de morele steun van je petekind, dat je toch af en toe iets van je laat horen,
door een briefje of een kaartje in het Engels te schrijven.
Vergeet niet hierbij ook het nummer en de naam van het kind te vermelden. 
Het doet hen zoveel plezier.
Verwacht echter niet onmiddellijk antwoord. Dat is onmogelijk.
De kleinste kinderen kennen helemaal geen Engels en dus moeten de priesters alles vertalen, wat een hoop
extra werk is, dat we niet van hen mogen verwachten.
Maar schrijf zelf, stuur een foto van jezelf of je kinderen of kleinkinderen, het oneindige plezier voor het kind,
wanneer het zelfs maar een zichtkaartje ontvangt, is buiten verhouding tot de kleine moeite die het ons kost.
 

Kleef op de enveloppe een blauwe priority sticker (voor air mail) anders is je brief of je kaartje maandenlang onderweg.
Priority stickers zijn gratis verkrijgbaar bij de post. 

(Terug naar inhoud)



Boek : Namaskaara India

Vrij vertaald : "Gegroet India".
Geen dagboek of reisverhaal, maar een collage van indrukken, ervaringen en wetenswaardigheden.
Een confrontatie van onze westerse ideeën met de Indiase cultuur en maatschappij, gekruid met anekdotes, belevenissen,
commentaar, kritiek waar nodig en een vleugje humor.
Onmisbare lectuur voor wie, net als wij, wil trachten India een beetje te begrijpen.
Formaat A4, 94 blz., talrijke foto's. Prijs € 20 (inclusief verzendkosten).

De film op DVD



Bezoek mee de streek van Bellary (de stad), Sirwar, Maski, ... (het platteland) en ervaar hoe de mensen daar leven.
Beelden ook van onze projecten, het dagelijkse leven van de kinderen, ...
Een beklijvend beeld van India, zoals je het nog niet kende.
Taal: ingesproken commentaar in het Nederlands.
Duur : 23 minuten.
Prijs : € 18 (inclusief verzendkosten). 

Hoe bestellen ?   

Door storting van het bedrag op de bankrekening 001-6416300-20 (IBAN BE28 0016 4163 0020 - BIC GEBABEBB)
van Abhaya India vzw, met vermelding "Boek" of "Film". Bevestig je bestelling ook met een mailtje naar [email protected].net
(dan kunnen we je bestelling sneller uitvoeren).
Zoals altijd gaat de volledige opbrengst naar onze projecten.

(Terug naar inhoud)


Help ons nieuwe peters en meters te vinden

We zouden graag zo snel en zo veel mogelijk nieuwe kinderen aan een peter of meter willen helpen.
Hiervoor zouden we op verschillende plaatsen in de verschillende provincies infonamiddagen of avonden met videovoorstelling
en fotoreportage voor verenigingen of voor kleine groepen thuis willen organiseren.