Nieuwsbrief 76 - januari-februari-maart 2025

Inhoud

 Omslagfoto
 

Opleiding snit en naad. Elk kind heeft zijn eigen talenten. Het belan,grijkste is dat ze de kans krijgen die
maximaal te ontwikkelen.

(Terug naar inhoud)



Beste Peters, Meters en sympathisanten ...

Het begin van een gedicht van Guido Gezelle (1830-1899):
“Het oud jaar is voorbij
En ’t nieuwe is pas verschenen.
Waar gaat de snelle tijd,
Waar gaat hij met ons henen?”

Vanwege het Abhaya-team, de kinderen in India en Father Nathan: voor elk van jullie onze beste wensen voor een gelukkig,
gezond en voorspoedig 2025. Een jaar met veel “te” van “tevreden” en liefst zonder andere “te’s” want die zijn meestal niet goed.

Dank aan al degenen die ter gelegenheid van kerst en nieuwjaar nog een extraatje voor hun petekinderen hebben
overgeschreven of voor het Abhaya-fonds. Father Nathan heeft ook nu weer voor een mooi kerstfeest gezorgd.

2025 is voor ons een jubileumjaar: Abhaya India vzw bestaat dan 20 jaar. We zullen dat zeker niet ongemerkt laten voorbijgaan.
Vanaf dit nummer brengen we in elke uitgave een speciaal artikel over de voorbije jaren. We zijn in ons archief gedoken
en hebben daar tal van feiten, meningen en anekdotes teruggevonden die we graag met jullie willen delen.
Alvast veel leesplezier!

Eind februari sturen we je het jaarlijks fiscaal attest toe met het totaal van je bijdragen in 2024. Dit heb je nodig voor je
belastingaangifte in 2025 en het levert je een belastingvoordeel op van 45%.
In veel gevallen zal het bedrag dan al vooraf ingevuld staan op je aangifte.

Alle peterschapsbijdragen blijven het komende jaar ongewijzigd:
€ 13,00/maand voor alle kinderen vanaf de kleuterschool tot ze afgestudeerd zijn in het technisch of beroepsonderwijs
of in het hoger onderwijs/universiteit, resp. € 22,00/maand voor kinderen met een beperking, blinde kinderen en kinderen
met hiv-besmetting. Het zijn bescheiden bedragen, enkel mogelijk gemaakt omdat onze projecten volledig gedragen
worden door vrijwilligers.

(Terug naar inhoud)

 

Wereldmeerdaagse in Brasschaat: welkom bij Abhaya India vzw
op zaterdag 8 en 15 februari

In onze vorige Nieuwsbrief hebben we al vermeld dat Abhaya India deelneemt aan de Wereldmeerdaagse.
Die vindt plaats van 3 tot 21 februari 2025 in de vernieuwde Ruiterhal in het gemeentepark van Brasschaat.
De weekdagen zijn voorbehouden voor leerlingen van de eerste graad van het secundair onderwijs, met telkens
een inleefprogramma van een halve dag. De vorige Wereldmeerdaagse werd bezocht door ruim 6.000 leerlingen
uit Brasschaat en wijde omgeving.

Op zaterdag 8 en zaterdag 15 februari is het van 12.30 tot 18 uur open deur voor het grote publiek.
Peters, Meters en alle belangstellenden: we heten u dan van harte welkom op onze stand.
 

Brigitte op onze stand op de vorige Wereldmeerdaagse.

(Terug naar inhoud)

 

Nieuwe computers voor plattelandsscholen in Kampli en Mudgal

Jullie weten dat we regelmatig vanuit India de vraag krijgen “of we kunnen helpen” met de realisatie van een of ander project,
bijvoorbeeld de aanleg van een drinkwatervoorziening, sanitair, een of ander bouwwerk, …
Het moet in elk geval samenhangen met het welzijn van de kinderen en hun leef- en leeromgeving.
Father Nathan evalueert dergelijke vragen en indien door hem goedgekeurd belanden die op ons bord.
In onze vorige Nieuwsbrief hadden we het al over klasmeubilair en brailletabletten voor onze blinde kinderen.
 

Een beeld uit de nieuwe computerklas.

Binnen het gebied waar we met Abhaya India actief zijn vinden we veel scholen met arme kinderen en kinderen van het
platteland. Hun doel is om kwaliteitsvol onderwijs te bieden aan kinderen uit de armste lagen van de bevolking,
zodat ze sterker worden en de uitdagingen van de moderne samenleving aankunnen.
De leerlingen in deze scholen krijgen verschillende vaardigheden en trainingen en karaktervorming.
Ook computervorming hoort in dat pakket thuis. Zo kwam er vanuit twee scholen een vraag naar computers om de
kinderen in de scholen les te geven.

1. De Queen Mary School in Kampli (in het Vijayanagara-district).
Dit is een opkomende school in het dorp Kampli. De school heeft 350 leerlingen van de 1e tot de 10e klas.
De meeste leerlingen komen uit de omliggende dorpen. Deze kinderen komen uit arme gezinnen, maar ze willen
onderwijs in het Engels en leren hoe ze computers moeten bedienen. De school had slechts zes computers en er werd
een verzoek ingediend bij Abhaya India voor zes extra computers. Hierdoor konden meer leerlingen hun
computervaardigheden beter oefenen. De leerlingen en het personeel van de school zijn Abhaya India dankbaar
voor deze steun.

2. De Sacred Heart School in Mudgal (district Raichur).
Dit is een school gelegen in een zeer oud stadje. De school telt 525 leerlingen. De meeste leerlingen komen uit dorpen
rondom deze plaats. Elk jaar bouwt de school klaslokalen en andere faciliteiten om te leren.
Dit jaar had de school moeite om twee klaslokalen en een computerlokaal te bouwen.
Ook hier heeft Abhaya India steun geboden om zes computers aan te kopen, zodat ze nu in totaal 15 computers
hebben om computerles te geven. Het onderwijzend personeel en de leerlingen zijn ons uitermate dankbaar voor
deze steun.

De totale investering bedroeg ca. € 2.500.
Voor alle duidelijkheid en we herhalen het: al dit soort uitgaven gebeurt met giften en subsidies die Abhaya India
ontvangt en staat dus helemaal los van de bijdragen voor peterschappen.
Die zijn uitsluitend bestemd voor de gesponsorde kinderen.

(Terug naar inhoud)

Afgestudeerd! En dan ... (vervolg)

In onze vorige nieuwsbrieven lieten we al een paar keer afgestudeerde petekinderen aan het woord.
Hun teksten hebben we uiteraard vertaald uit het Engels.
Ontdek hun verhaal en hun dankbaarheid voor de kansen die ze gekregen (en benut) hebben.

Hrydhaya Kiran

Ik ben Hrydhaya Kiran en ik heb een opleiding gekregen via het Abhaya India programma.
Na de 10e klas ging ik naar de 11e en 12e klas. Maar dat lukte niet al te best.
Dus stuurde mijn vader me naar het Industrial Training Institute om een meer praktijkgerichte opleiding
te volgen. Dat ging stukken beter. Ik genoot van het leren werken met veel instrumenten en apparatuur,
het leren lassen, loodgieterij en elektriciteitswerk. Ik werd ook voor een jaar naar het Don Bosco Vocational Training Center
gestuurd om verder bij te leren. Nadat ik mijn opleiding had afgerond, kreeg ik van de Fathers van Don Bosco in
Bangalore een baan als lasser en elektricien. Ik werkte goed en begon te verdienen.
Maar ik ontmoette ook slechte vrienden en dus bracht mijn vader me terug naar Ballari.
Nu werk ik in een gasvulbedrijf en vervoer ik gasflessen naar de huizen in Ballari.  Ik ben nog jong genoeg om te trouwen.
Ik besteed mijn vrije tijd aan het helpen in de parochie waar ik woon. Ik herinner me altijd de goede dingen die ik heb
meegekregen in de tijd dat ik in het Abhaya Programma zat. Veel motiverende bijeenkomsten, seminars en uitstappen.
Abhaya ondersteunde me niet alleen in het onderwijs maar ook in karaktervorming.
Ik ben mijn pleegouders, die me ooit bezochten toen ik op school studeerde, heel dankbaar.
Ik dank ook Father Nathan die mij zeer ondersteund heeft bij de opbouw van mijn toekomst.

(Zoals verteld aan Father Nathan in zijn moedertaal).

(Terug naar inhoud)

Father Nathan kreeg bezoek uit België


Begin januari kreeg Father Nathan plots bezoek uit België: priester Koenraad Janssen uit Brasschaat was in India
om een collega van hem te bezoeken in de naburige deelstaat Tamil Nadu en maakte van de gelegenheid gebruik om
door te reizen naar Father Nathan in Ballari.
Die twee kennen elkaar al lang, sinds Father Nathan bij vorige bezoeken aan België tijdelijk in Brasschaat logeerde.

Samen brachten zij een bezoek aan verscheidene scholen en aan Nava Jeevana, waar onze blinde kinderen
opgevangen worden.
Zo kon Father Koen, zoals ze hem ginder nu noemen, tal van Abhaya-kinderen ontmoeten.
Hij was erg onder de indruk van de steun die Abhaya India geeft aan deze arme kinderen op het platteland.

Toen hij Ballari verliet zei Father Koen: “Ik zal getuigen bij alle peetouders in België over de goede ondersteuning die
Abhaya India geeft aan zoveel kinderen”.

 

Father Koen op bezoek bij de kinderen met een beperking in Nava Jeevana.

(Terug naar inhoud)

20 jaar Abhaya India vzw: 2005-2025


Wat vliegt de tijd toch snel … In 2025 bestaat Abhaya India vzw al 20 jaar. Dat zullen we niet ongemerkt laten voorbijgaan.

In de voorbije 20 jaar hebben we in India heel wat zaken kunnen realiseren. Dat hebben we niet alleen gedaan.
Het was maar mogelijk met de hulp van talloze peters, meters en sponsors. En niet te vergeten de ongelooflijke inzet
van onze algemene coördinator in India, Father Nathan. We zijn hun allemaal ontzettend dankbaar!
Vanaf deze Nieuwsbrief gaan we grasduinen in ons archief, analyses maken, anekdotes opdiepen, een blik op de
toekomst werpen, …

 

Om precies te zijn: op 28 mei 2005 hielden we onze stichtingsvergadering, maar je begrijpt wel, zoiets komt niet zomaar
uit de lucht gevallen. Terugkijkend werd het allereerste zaadje al geplant in de laatste jaren van de vorige eeuw.
Dat was dan bij Marc en Kathelijne, de latere initiatiefnemers bij de oprichting van de vzw Abhaya India.

Op bezoek bij vrienden van ons maakten we toevallig kennis met ene Father Santan Quadras uit Maski in Karnataka,
Zuid-India. Hij vertelde over de structurele armoede en ongeletterdheid in zijn streek, zonder enig uitzicht op verbetering.
Mensen die van dag op dag leven, zonder vast werk. Af en toe even aan de slag als dagloner. Sommigen bewerken een
kleine akker, maar door de grote droogte in deze streek mislukt de oogst vaak. Kinderen gaan niet naar school, maar
moeten van kleins af mee op het veld gaan werken.
“De enige manier om die vicieuze cirkel te doorbreken is door de kinderen naar school te laten gaan. Ze zijn best intelligent,
maar ze moeten de kans krijgen om zich te ontwikkelen, te studeren, een vak te leren. Maar naar school gaan kost een
beetje geld en dat hebben de ouders niet,” aldus Father Quadras.

Dus was hij met een project gestart waarbij die kosten zouden betaald worden door peters en meters in het buitenland.
En nu was hij daarvoor in België.
Het werd een lang en indringend gesprek, met veel vragen van onze kant. Maar aan het eind van de dag waren we peter
en meter geworden van Renuka, een klein meisje, ginder in Maski, in het verre India.
Later maakten we ook kennis met Berit Grahl, de dame die het project van Father Quadras in België zou coördineren.
Dat was aanvankelijk allemaal vrij amateuristisch en ja, ze kon wel wat hulp gebruiken. Zo raakten we actief betrokken bij
een eerste project in India.
Helaas kwam Father Quadras enkele jaren later om het leven in een tragisch verkeersongeval. Maar zijn werk werd
overgenomen door ene Father Nathan, zodat de continuïteit verzekerd was.
Ook Berit Grahl overleed vrij jong, maar intussen was het project in België al in andere handen overgegaan, zodat er ook
hier geen onderbreking was. Zelf bleven we ook verder actief meewerken aan het project.
 

Renuka, ons allereerste petekindje. Nu een volwassen vrouw, getrouwd en moeder van twee schattige kinderen.


Nu spoelen we de film even door naar het jaar 2003. Intussen sponsorden we al drie kindjes in India en hielden we
regelmatig contact met Father Nathan. Dat was in die dagen niet evident. Computers, gsm’s, dat stond allemaal nog in
de kinderschoenen wat privégebruik betreft. Als wij Father Nathan iets wilden vragen of informatie toezenden,
dan schreven we een brief. Met luchtpost was die dan 8 à 10 dagen later ter bestemming. Vaak vereisten onze vragen
nog wat opzoekwerk en dan kreeg je dus na een kleine maand antwoord. Was het echt dringend, dan kon je ook
telefoneren. Dat ging toen nog via een vaste lijn en op het platteland was het systeem weinig betrouwbaar.
Net zoals de stroomvoorziening daar regelmatig uitviel was ook het telefoonnet vaak buiten dienst. Je moest dus wat
geluk hebben en soms veel geduld. Als je dan toch verbinding kreeg was het verschrikkelijk duur. Een niet overdreven
lang gesprek kostte al gauw tegen de duizend frank. Bellen deed je dus enkel als het niet anders kon.

Wij besteedden toen in 2003 al een behoorlijk gedeelte van onze vrije tijd aan dat ontwikkelingsproject in India.
En zo werd op een dag terloops gezegd: “Eigenlijk zouden we daar eens naartoe moeten kunnen gaan, alles in
werkelijkheid zien, ervaren hoe ze daar elke dag toveren met dat beetje geld dat ze vanuit Vlaanderen toegestuurd
krijgen, wat de grootste noden zijn en vooral wat de resultaten zijn die mede dankzij de hulp van de peters en meters
geboekt worden.” Geleidelijk aan rijpte dat idee, tot we op een dag zegden: “We gaan”.
Het is sneller gezegd dan gedaan. Een reis naar de binnenlanden van Zuid-India is van een ander kaliber dan een
paar weken Zwarte Woud of Zuid-Frankrijk. Er volgde een drukke periode van voorbereidingen en intensief overleg
met Father Nathan. We hebben hierboven al uitgelegd dat communicatie met India in die tijd niet makkelijk was,
dus dat gold ook in deze. Maar het kwam uiteindelijk allemaal in orde en weg waren we.

De reis naar India en het bezoek aan de projecten is achteraf bekeken een scharniermoment geweest.
In één zin samengevat: het was een beklijvende ervaring, met gevolgen die tot op de dag van vandaag nog altijd
voortduren.
Vanaf dag één werden we ondergedompeld in een totaal nieuwe cultuur, met andere gebruiken, geuren, kleuren
en smaken. Een echte cultuurschok en dat was wel even wennen.
De volgende dagen en weken was de missie van Father Nathan in Harapur onze vaste stek. We kregen een warm
onthaal van de kinderen, we deelden hun dagelijks leven, deden samen spelletjes en deelden cadeautjes uit.
Van daaruit bezochten we diverse andere missies en scholen en verkenden zo ook de hele streek.

We hebben hierboven al duidelijk gemaakt dat het bezoek aan de projecten in India een “trigger” was.
Terug in België moesten we echt “afkicken” van die stroom aan informaties, indrukken en emoties.
Onze grote waardering voor het werk van Father Nathan was intussen geëvolueerd tot een hechte vriendschap,
die tot op vandaag nog altijd voortduurt.
Maar we hadden veel geleerd. Over armoede, ontwikkelingswerk en de bestrijding ervan. Maar we wilden nog
meer kennis opdoen. Marc verwoordde het toen zo: “Ik ben naar India gegaan met een open geest en wel
honderd vragen. Op de meeste heb ik een antwoord gevonden, maar ik ben teruggekeerd met tweehonderd
nieuwe vragen.”
 

Kinderen die niet naar school gaan. Armoede werd plots tastbaar.


Wat volgde was studeren. Over India, over armoede, over ontwikkelingswerk, enz. De geschriften van Aristoteles tot
Nobelprijswinnaar Amartya Sen, Martha Nussbaum, John Alexander en vele anderen. Lezingen bijwonen, praten met
specialisten, het kwam allemaal aan bod, tot we een behoorlijke expertise opgebouwd hadden.
We leerden ook veel van bestaande projecten: wat wel en niet werkt en welke valkuilen er zijn.
We hebben het allemaal gezien, verenigingen met veel goede wil, maar amateuristisch geleid, andere waar te veel
onenigheid bestaat onder de bestuursleden, haantjesgedrag en een voorzitter die vooral bezig is met brandjes
blussen binnen zijn bestuur.
Zo rijpte het idee dat we het beter zelf konden doen. Een eigen project opzetten, een eigen vzw.
Dat gebeurde dus in 2005.
Deze inleiding is vrij lang, maar belangrijk om een duidelijk inzicht te krijgen in het wat en hoe en waarom van Abhaya India.
Daarover dus volgende keer meer.
 

Kinderen in een plattelandsschooltje.

(Terug naar inhoud)



Briefwisseling met de kinderen in India

Het is belangrijk voor de morele steun van je petekind, dat je toch af en toe iets van je laat horen,
door een briefje of een kaartje in het Engels te schrijven.
Vergeet niet hierbij ook het nummer en de naam van het kind te vermelden. 
Het doet hen zoveel plezier.
Verwacht echter niet onmiddellijk antwoord. Dat is onmogelijk.
De kleinste kinderen kennen helemaal geen Engels en dus moeten de priesters alles vertalen, wat een hoop
extra werk is, dat we niet van hen mogen verwachten.
Maar schrijf zelf, stuur een foto van jezelf of je kinderen of kleinkinderen, het oneindige plezier voor het kind,
wanneer het zelfs maar een zichtkaartje ontvangt, is buiten verhouding tot de kleine moeite die het ons kost.

 

Kleef op de enveloppe een blauwe priority sticker (voor air mail) anders is je brief of je kaartje maandenlang onderweg.
Priority stickers zijn gratis verkrijgbaar bij de post. 

(Terug naar inhoud)



Boek : Namaskaara India

Vrij vertaald : "Gegroet India".
Geen dagboek of reisverhaal, maar een collage van indrukken, ervaringen en wetenswaardigheden.
Een confrontatie van onze westerse ideeën met de Indiase cultuur en maatschappij, gekruid met anekdotes, belevenissen,
commentaar, kritiek waar nodig en een vleugje humor.
Onmisbare lectuur voor wie, net als wij, wil trachten India een beetje te begrijpen.
Formaat A4, 94 blz., talrijke foto's. Prijs € 20 (inclusief verzendkosten).

De film op DVD



Bezoek mee de streek van Bellary (de stad), Sirwar, Maski, ... (het platteland) en ervaar hoe de mensen daar leven.
Beelden ook van onze projecten, het dagelijkse leven van de kinderen, ...
Een beklijvend beeld van India, zoals je het nog niet kende.
Taal: ingesproken commentaar in het Nederlands.
Duur : 23 minuten.
Prijs : € 18 (inclusief verzendkosten). 

Hoe bestellen ?   

Door storting van het bedrag op de bankrekening 001-6416300-20 (IBAN BE28 0016 4163 0020 - BIC GEBABEBB)
van Abhaya India vzw, met vermelding "Boek" of "Film". Bevestig je bestelling ook met een mailtje naar mpoppe@skynet.be
(dan kunnen we je bestelling sneller uitvoeren).
Zoals altijd gaat de volledige opbrengst naar onze projecten.

(Terug naar inhoud)


Help ons nieuwe peters en meters te vinden