Nieuwsbrief 73 - april-mei-juni 2024

Inhoud
 

 Omslagfoto
 

Foto voorpagina:
Een “selfie” met Father Nathan vinden de kinderen altijd leuk.
Hier is hij op bezoek in Nava Jeevana, het opvangcentrum voor kinderen met een fysische beperking, waar ook onze
blinde kinderen verblijven.

(Terug naar inhoud)

 

Mag het een ietsje meer zijn?
 

Onze bijdragen voor peterschappen zijn al jaren ongewijzigd gebleven en zijn nog altijd uiterst laag.
Dat kon enkel door een strikt financieel beleid, omdat we enkel met vrijwilligers werken en de kosten beperken tot het
strikte minimum, zowel hier als in India.

Maar op een bepaald ogenblik is de rek eruit. Ook in India heeft men af te rekenen met een vrij hoge inflatie.
Father Nathan liet ons weten dat met name de prijzen van schoolgerief (boeken, schriften, enz.) en voedingswaren
extra sterk gestegen zijn.
Vandaar dat een kleine aanpassing van de bijdragen onontkoombaar is geworden.

In overleg met Father Nathan zijn we tot de conclusie gekomen dat een toename van de maandelijkse bijdragen
met 2 euro volstaat. Geef toe, dat blijft erg bescheiden, je hebt er nog geen kop koffie voor …

Vanaf nu bedragen de maandelijkse bijdragen dus € 13 in plaats van € 11, respectievelijk € 22 in plaats van € 20
voor de kinderen met een beperking (blinde kinderen en kinderen met hiv/aids besmetting).

We vragen u dan ook om uw bestendige opdracht bij de bank hieraan aan te passen.
Waarvoor bij voorbaat hartelijk dank.

(Terug naar inhoud)
 

Nationaal nummer alsjeblieft ... dankjewel !

Iedereen die daar recht op had heeft eerder dit jaar een fiscaal attest ontvangen.
Wij moeten ook aan de FOD Financiën in een heel apart formaat een gedetailleerde lijst bezorgen van alle attesten.
Dat is elk jaar een hele klus, ook al verloopt dat voor het grootste gedeelte geautomatiseerd via de computer.

De computers van het ministerie gaan dan met deze lijst aan de slag en trachten het attest te koppelen aan de
betrokken belastingplichtige. Om diverse redenen lukt dat maar in een deel van de gevallen, maar als het lukt is het
bedrag al netjes vooraf ingevuld op je belastingaangifte.
Makkelijk dus, je hoeft alleen maar even het bedrag te controleren.

De FOD Financiën wil al jaren het percentage waarin die koppeling lukt omhoog krijgen.
Daar bestaat een simpel middel voor: het nationaal nummer, ook wel rijksregisternummer genoemd.
Elke inwoner van dit land heeft zo’n uniek nummer en dat is een absoluut identificatiegegeven.
Vandaar sinds enkele jaren de aanbeveling “vermeld indien mogelijk het nationaal nummer bij de fiscale attesten”.

Die aanbeveling wordt nu een verplichting. Eerder dit jaar kregen alle organisaties die fiscale attesten mogen uitschrijven,
dus ook Abhaya India vzw, een omzendbrief met de melding dat alle giften vanaf het boekjaar 2024 het nationaal nummer
moeten vermelden. Enkel dan kan/mag een geldig attest afgeleverd worden.
 
Je begrijpt het vast: het opvragen van al die nationale nummers wordt een enorme opgave.
Zeker voor een kleine organisatie, die alles met vrijwilligers doet.
Vandaar dit verzoek: geef ons je nationaal nummer zelf even door.
Zo besparen we geld dat we liever naar India zien gaan dan het aan postzegels te besteden.
Graag dus een mailtje aan de voorzitter van Abhaya India vzw:  mpoppe@skynet.be, met je naam en nationaal nummer.
Hartelijk dank bij voorbaat.

(Terug naar inhoud)

 

Brief van Father Nathan over Abhaya India vzw

Father Nathan zond ons recent een brief waarin hij zijn visie samenvat over het project Abhaya India.
Hieronder de tekst, door ons vertaald in het Nederlands.

Een korte inleiding over het project Abhaya India vzw

Abhaya India VZW is een non-profit organisatie in België, die zich inzet voor het onderwijs van kinderen in India.
Ons werkgebied ligt in de deelstaat Karnataka (Zuid-India). De hoofdstad van Karnataka is Bangalore, maar die stad
ligt ongeveer 300 km ten zuiden van Ballari.

Zoals u allicht weet is India een meertalig, religieus en cultureel land. India is de thuisbasis van vele religies, kasten,
talen, gewoonten, tradities, riten en rituelen. We hebben bijvoorbeeld 30 nationale talen en 300 dialecten en elke taal
heeft verschillende dialecten. De christelijke bevolking is slechts 4% (katholiek is slechts 2,5%).
Moslims 20%, hindoes 68% en anderen 8%. Kortom, India is een land van eenheid in verscheidenheid.

Ons werkgebied omspant 4 districten (Ballari, Raichur, Koppala en Vijayanagar) en bestaat voornamelijk uit
plattelandsbevolking. Het heeft een achterstand op het gebied van onderwijs, werkgelegenheid en basisvoorzieningen
voor het burgerleven. Landbouw en de winning van ijzererts zijn de belangrijkste bezigheden van de mensen in dit gebied.
Het alfabetiseringspercentage is slechts 40%. Door de schaarse regen en het gebrek aan basisbehoeften voor het
menselijk leven zijn de armen armer en de rijken rijker geworden. Het idee om Abhaya India op te starten was om
onderwijs en gezondheid naar de kinderen te brengen.

Abhaya India vzw is een officiële rechtspersoon, die 19 jaar geleden werd opgestart met een groep vrienden en weldoeners
uit Lochristi en Brasschaat in België en stelselmatig uitgebreid werd naar andere plaatsen. Het is een vereniging
zonder winstoogmerk, zonder aparte infrastructuur zoals een kantoor en zonder betaalde medewerkers.

Abhaya India is een programma van peterschappen, waarbij een persoon of een familie in België een of meerdere
kinderen kan sponsoren (financiële adoptie) en 13 euro per maand per kind betaalt voor het onderwijs.
Deze kinderen komen uit zeer arme gezinnen, alleenstaande ouders of zijn weeskinderen.
De sponsoring duurt tot het kind afgestudeerd is of tot het een beroepsopleiding heeft afgerond.
Elk jaar schrijft het kind een brief naar de pleegouders en stuurt deze samen met zijn/haar recente foto op.
Je ontvangt ook een fiscaal attest met belastingkorting voor je donatie aan Abhaya India.
De peters en meters kunnen ook naar de kinderen schrijven, bijvoorbeeld ter gelegenheid van hun de verjaardag of
met Kerstmis.
Elke drie maanden ontvangen de peetouders de Nieuwsbrief van het Abhaya project.

In de afgelopen 19 jaar heeft Abhaya India kinderen geholpen om hun opleiding af te maken en een baan te vinden in
verschillende beroepen. Tal van hen zijn leerkracht geworden, of verpleegkundige, advocaat, ingenieur, haalden een
graad in business management, hotelmanagement, werden elektricien, loodgieter, lasser, enz.
Zij werken nu op verschillende plaatsen en kunnen in hun levensonderhoud voorzien.
Momenteel hebben we bijna 300 kinderen in het programma, waarvan 15 blinde kinderen en 15 kinderen met
hiv/aids-besmetting. Door dit programma profiteren kinderen niet alleen van degelijk onderwijs, maar leven ze ook
in hun families met waardigheid en respect.

Abhaya India vzw ondersteunt naast dit peterschapsprogramma ook infrastructuurprojecten, zoals het creëren van
drinkwatervoorzieningen en sanitaire voorzieningen in scholen en dorpen, het bouwen van huizen, het geven van
medische ondersteuning, het creëren van faciliteiten voor hiv-besmette kinderen door het bouwen van het
Abhaya Home in Ballari ...
Deze extra projecten kunnen worden uitgevoerd dankzij de vrijgevigheid van peetouders, vrienden en weldoeners
van Abhaya India vzw. We blijven hen altijd dankbaar.

Father Nathan

(Terug naar inhoud)

Abhaya India in de Freinetschool van Brasschaat

Onze secretaris Brigitte Van Lantschoot was kort geleden gastjuf in de Freinetschool Toverbos in Brasschaat
om er te praten over India en Abhaya India. Het werd zowel voor de leerlingen als voor haarzelf een beklijvende ervaring.
Maar we laten haar dat zelf vertellen.

De leerlingen van het tweede leerjaar wilden zich graag verdiepen in de culturen en ontwikkelingen van landen
heel ver weg. Zo kwam het dat ze ook kennis wilden maken met India.
Als voorbereiding op onze ontmoeting hadden de leerlingen bloemenkransen gemaakt die ze, als teken van
verwelkoming, om de hals droegen.
Met een buiging, gepaard gaande met ‘Namaste’, kwamen ze de ruimte binnen en schoven rustig naar een plekje
in de zaal, waar op het witte scherm een groepje Indiase kinderen een dansstukje ten beste gaf.

De “expeditie” kwam eerst echt goed op gang toen ik verscheidene items die ik uit India had meegebracht, uit mijn
reiskoffer tevoorschijn haalde en de leerlingen hun “primaire kennis van voorwerpen” wilden toetsen aan de voorwerpen
die ik toonde.
Een tafelkleedje bleef een tafelkleedje ook al was de print exotisch, een kleine deegrol werd een stok om te slaan …
en een metalen containertje voor rijst en werd zo een koffiezet!

Na de materiële ontdekkingstocht verkenden de leerlingen via een PowerPoint de verscheidenheid van het land zelf.
Aan de hand van heel wat beelden uit de verschillende plaatsen in Karnataka, werd de regio gevisualiseerd.
De kinderen drukten hun enthousiasme op verschillende manieren uit en gingen graag mee van het dorp naar de stad,
van de school naar het feest en van de mensen naar de dieren …

Opvallend: hun verwonderde gezichten bij het zien van een olifant die zo maar op straat loopt!
Om hun enthousiasme even extra in te kleuren, kan ik nog vertellen dat een meisje me vroeg of ik voor haar ook zo’n
roze kleedje met spiegeltjes uit India wilde meebrengen. Als ik haar zei dat ik niet wist wanneer ik zou teruggaan en
ik haar maat ook niet kende, zei ze me de maat in haar kraagje te bekijken. Ook al zou de maat 134 binnen het
tijdsbestek van enkele maanden niet meer aan de orde zijn, dan was een 152 ook goed.

De tweede groep, die ondertussen Indiaas brood had gebakken, stond al trappelend te wachten op de tweede
presentatie die ik zou geven. Ook hier werkte hun enthousiasme aanstekelijk.
Het was heerlijk om bij zovele dankbare en enthousiaste kinderen India dichterbij te kunnen brengen.
Zeker voor herhaling vatbaar!

Brigitte Van Lantschoot

(Terug naar inhoud)

Winkelen in India ... altijd een avontuur (deel 2)

In een eerste artikel, in onze vorige nieuwsbrief hadden we het al over shopping in India en over de praktijk van het
afbieden op de gevraagde prijs.

Het meest frappante voorbeeld maakten we mee bij een juwelier in Ballari. We wilden een hele reeks zilveren armbanden
en enkelbanden kopen voor de vrouwelijke helft van de familie thuis. Het ging dus echt wel over een serieuze transactie,
in totaal zo’n 14 of 15 stuks. De halve winkel werd op de toonbank uitgespreid en uiteindelijk hadden we onze keuze
gemaakt. De winkelier had er duidelijk zin in. Zo’n grote klant krijg je normaal niet eens per maand over de vloer!

Er volgde een ingewikkelde berekening op zijn zakjapanner en hij toonde ons het eindresultaat. Dat was het voorspel,
nu moesten we een nummer opvoeren. Dus, gespeeld verontwaardigde reactie van onze kant: “Zoveel, dat kan niet.”
Nieuwe berekening en zie, het bedrag was meteen een flink stuk lager. De bal lag daarmee weer in ons kamp.
We deden alsof we onderling overleg pleegden, met veel wenkbrauwfronsen en neen knikken. De man verstond geen
woord van wat we zegden, maar kon uit onze gebaren duidelijk opmaken dat we het nog veel te duur vonden.
We besloten een tegenbod te doen: “Zoveel en geen roepie meer voor alle samen”. Daarmee was het de beurt aan de
man om min of meer verontwaardigd te doen. Hij woog het zilver en haalde er een krant bij.
Nieuwe berekening.
“Kijk, sir, dit is de marktprijs van zilver en de rest is het maakloon.” Goed geprobeerd en zeer overtuigend, alleen vertelt
hij er niet bij dat de prijs in de krant geldt voor zuiver zilver. Wat hij verkoopt is een legering, met in het beste geval 75%
zilver, dus …
Het duurde een eeuwigheid, maar uiteindelijk bereikten we een eervol compromis. Toen we de winkel verlieten kregen
we nog een buiging en een brede glimlach toe, dus zo’n slechte zaak zal het voor hem toch niet geweest zijn.

Het gaat niet altijd zo. Sommige betere winkels hanteren vaste prijzen en dan kun je hoogstens nog een kleine korting
bedingen als je meerdere stuks koopt.

 Winkelstraatje, het ziet er allemaal wat rommelig uit.

Ons concept om klanten naar binnen te lokken door de producten mooi te presenteren in het uitstalraam is de Indiërs
totaal vreemd. De winkel voor panjabi’s is een typisch voorbeeld. Aan de deur word je verondersteld je schoenen uit
te trekken. Die blijven op de drempel staan. Binnen is de vloer meestal volledig bedekt met matrassen. Je zoekt een
plaatsje en gaat op de matrassen zitten. Er is een hele horde verkoopsters, zodat je niet moet wachten. Als je duidelijk
gemaakt hebt wat je zoekt brengen ze onmiddellijk een hele stapel panjabi’s in alle mogelijke kleuren en dessins.
Veel ziet er naar onze smaak nogal kitscherig uit, te felle kleuren en glinsterende stiksels. Dus wordt er zonder probleem
nog zo’n stapel aangesleurd, net zolang tot je uiteindelijk je keuze gevonden hebt.
Als je wil kan je ook gewoon de stof kiezen en wordt de panjabi speciaal voor je gemaakt, een paar dagen later af te
halen. Service aan de klant is hier geen holle slogan.
In deze zaak gelden dus vaste prijzen, hier geen afdingen of pingelen.

Father Nathan had terloops eens over een winkel gesproken waar hij soms hemden koopt en waar ze ook een uitgebreide
keuze aan jeanskledij hebben, alles aan uiterst schappelijke prijzen. Een nieuwe jeansbroek kan ik wel gebruiken
en ook de rest van ons gezelschap is geïnteresseerd. Dus laten we ons op een avond naar Point Blank brengen
- winkels sluiten hier niet om zes of zeven uur. Point Blank is eigenlijk een fabriekswinkel zullen we later horen.
Naar Indiase maatstaven is het een grote zaak met, alweer, een uitgebreide staf verkopers. Geen luxe, maar eindeloze
rekken, uitpuilend van jeansbroeken, -vesten en hemden in alle maten en kleuren. Aan de zijkant zitten enkele jonge
mannen achter een trapnaaimachine te werken. In een streek waar op de meest onmogelijke momenten de stroom
uitvalt is een trapmachine de meest betrouwbare oplossing. In India worden ze nog altijd in grote aantallen gefabriceerd.
Omdat ze overal kunnen gebruikt worden is er nog altijd veel vraag naar. In deze winkel zit er wel een elektromotor op,
maar als de stroom alweer eens uitvalt nemen de voeten gewoon over.

Met de hulp van de ijverige verkopers, die onvermoeibaar nieuwe kledingstukken aanslepen hebben we al vrij snel
onze gading gevonden: elk een paar broeken en nog wat andere dingen. De goed getrainde verkopers willen absoluut
ook nog hemden erbij verkopen. “You want shirt, sir, nice shirts”. Neen, bedankt, voorlopig kunnen we voort.

Zoals dat gaat moet er hier en daar nog wat versmald of ingekort worden. Daar zullen ze voor zorgen.
We gaan naar het kantoor van de zaakvoerder om af te rekenen. We mogen plaatsnemen aan zijn luxueus bureau
en krijgen onmiddellijk thee aangeboden. De man spreekt uitstekend Engels en vraagt uiteraard zoals elke Indiër
waar we vandaan komen, of dit onze eerste Indiareis is, of het land ons bevalt, …

Hij legt uit dat hij samen met zijn broer deze zaak leidt. Ze hebben in de buurt een jeansfabriek, waar de hele fabricage
gebeurt. Ze kopen feitelijk enkel de stoffen in. Verven, versnijden en het maken van de kleren doen ze in eigen huis.
Hij betaalt zijn arbeiders goed, zegt hij, twintig euro per week, elders verdienen ze maar vijftien.

“Ik ben vorig jaar nog in België geweest, in Brussel”, zegt hij tot mijn verbazing.
Voor business?” vraag ik. Misschien exporteert hij naar België.
“Neen, we hadden een drieweekse reis geboekt naar Europa. Zo zijn we in Rome, Parijs, Londen en ook Brussel
geweest.” De man zit duidelijk goed in de slappe was!
De thee is op en we vragen onze rekening. Op de toch al lage prijzen krijgen we prompt nog 25% korting en op
mijn vraag rondt hij het bedrag nog eens naar beneden af. Een jeansbroek kost zo nog 450 roepies, ongeveer
8 euro. “Jullie kleren zijn klaar,” zegt hij.
Terwijl we onze thee dronken en babbelden hebben zijn ijverige kleermakers alle gevraagde retouches al uitgevoerd.
Ongelooflijk.

(Wordt vervolgd)
 

Visverkoopster met de vangst van de dag. Het is geen vetpot.

(Terug naar inhoud)


Briefwisseling met de kinderen in India

Het is belangrijk voor de morele steun van je petekind, dat je toch af en toe iets van je laat horen,
door een briefje of een kaartje in het Engels te schrijven.
Vergeet niet hierbij ook het nummer en de naam van het kind te vermelden. 
Het doet hen zoveel plezier.
Verwacht echter niet onmiddellijk antwoord. Dat is onmogelijk.
De kleinste kinderen kennen helemaal geen Engels en dus moeten de priesters alles vertalen, wat een hoop
extra werk is, dat we niet van hen mogen verwachten.
Maar schrijf zelf, stuur een foto van jezelf of je kinderen of kleinkinderen, het oneindige plezier voor het kind,
wanneer het zelfs maar een zichtkaartje ontvangt, is buiten verhouding tot de kleine moeite die het ons kost.

 

Kleef op de enveloppe een blauwe priority sticker (voor air mail) anders is je brief of je kaartje maandenlang onderweg.
Priority stickers zijn gratis verkrijgbaar bij de post. 

(Terug naar inhoud)



Boek : Namaskaara India

Vrij vertaald : "Gegroet India".
Geen dagboek of reisverhaal, maar een collage van indrukken, ervaringen en wetenswaardigheden.
Een confrontatie van onze westerse ideeën met de Indiase cultuur en maatschappij, gekruid met anekdotes, belevenissen,
commentaar, kritiek waar nodig en een vleugje humor.
Onmisbare lectuur voor wie, net als wij, wil trachten India een beetje te begrijpen.
Formaat A4, 94 blz., talrijke foto's. Prijs € 20 (inclusief verzendkosten).

De film op DVD



Bezoek mee de streek van Bellary (de stad), Sirwar, Maski, ... (het platteland) en ervaar hoe de mensen daar leven.
Beelden ook van onze projecten, het dagelijkse leven van de kinderen, ...
Een beklijvend beeld van India, zoals je het nog niet kende.
Taal: ingesproken commentaar in het Nederlands.
Duur : 23 minuten.
Prijs : € 18 (inclusief verzendkosten). 

Hoe bestellen ?   

Door storting van het bedrag op de bankrekening 001-6416300-20 (IBAN BE28 0016 4163 0020 - BIC GEBABEBB)
van Abhaya India vzw, met vermelding "Boek" of "Film". Bevestig je bestelling ook met een mailtje naar k.ritzen@belgacom.net
(dan kunnen we je bestelling sneller uitvoeren).
Zoals altijd gaat de volledige opbrengst naar onze projecten.

(Terug naar inhoud)


Help ons nieuwe peters en meters te vinden